Yağmur

Zaman bir bulut gibi. Görüyorsun, biliyorsun ama dokunamazssın ve durduramazssın. Geri döndüremezssin. Buluta meydan okuyamazssın. İstersen şemsiyeni aç buluttan damladığında sular, ayakların gene de ıslanacak.

Yağmur yağdığında ayaklarına bak ve düşün şunu, sen yağmur suyuna bastığın için mi ıslak ayakların, bulut yağmuru yağdırdığı için mi?

Zaman mı suçlu gittiği, giderken yanında hep bireyler götürdüğü için, yoksa sen mi suçlusun beklediğin, bir şeyler yapmadığın için?

Yağmur bir kurtuluş bazen, her şeyin sonu. Kimi zaman da bir suçlu, kapatıyor gökteki sonsuz maviyi.

Mavi mi suçlu bulutların önüne geçmesine izin verdiği için, bulutlar mı suçlu yeri değil de göğü seçtiği için?

Peki sen mi suçlusun hayallerini yaşamadığın için, hayat mı suçlu adil olmadığı için?

Sen mi suçlusun maviyi seçtiğin için. Zaman mı suçlu senden maviyi çaldığı için?

Herkes biraz yağmurlu ve herkes biraz mavi. Sen suçla kendini mavi hayallerinin önüne geçen bulutlara izin verdiğin için.

Ve gene kız kendine mavinin sonsuzluğuna varamadığın için.