Ba şimdi olaya bak.
Bizden küçük sınıflarla muhabbet etmek için gittik arkadaşımla miniklerin sınıfına. 9. sınıflara işte.
Arkadaşım benden daha zayıf ve daha uzun. İkimizde tarzımızdan ötürü gömleklerimizi eteklerimizin içine sokarız. Böyle yüksek bel okul eteği falan çok güzel oluyor.
Her neyse işte irice bir kız dedi ki arkadaşıma çok güzel olmuş dedi. Beni de işaret edip sen böyle yapma dedi. Hani suratından aşağılama isteğini anladım kızın.
Ya ben gene eteğimi içme sokucam da sen niye öyle dedin iri kız? Hani demeseydin de olurdu? Niye yaptın ki? Sikerim seni.
Belkide niyeti kötü değildi. Belki beni kendine yakın gördüğü için öyle dedi.
Da. Ben daha yakın arkadaşımın incinmemesi için bile gerçekleri ona olabildiğince yumuşak yollarla söylemeye özen gösteriyorum. Aman bu insanı incitmiyeyim, aman bu üzülmesin...
İnsanlar tiksinç. İnsanlar korkunç. Hepsi dengesiz. İçimde arkadaşlarım için harcayabileceğim şuncacık iyilik kalmışken bunlar sömürüyor beni.
Bak! Aha al sana iyilik bundan sonra ah al.
Öpt.