Teyzemden bir yazı aldım;
Bugün şişli de küçük 1.5 yaşlarında paytak paytak yürüyen bir çocuk gördüm. Bi sağa bir sola çarpıp duruyordu. Elinde bir şişe duvara oraya buraya çarpıp oyun yapıyordu. Üstü başı kirliydi, kafasında kalp şeklinde bir yanık izi, kafasının önünde saçlarına yapışkan sürülmüş Bali sanırım, kokulu bir madde sürülmüş. Gözleri ve yüzü çok güzeldi. Sahipsiz görünüyordu. Etrafıma baktım kimsesini göremedim. İçim parçalandı. :| yanına yaklaştım " ne yapıyorsun burada dedim, gözlerime baktı, o an gözlerim doldu ve içimi tuhaf bir his kapladı. Biraz ilerledi düştü. Kucakladım bi baktım merdivenlerden aşağıda bir dilenci diyebileceğim bir kadın ve kucağında bir bebek daha. Çocuğu annesinin yanına bıraktım ve ona "çocuğunu neden bu şekilde yalnız bırakıyorsun, bi çocuğun hali ne? Diye sordum. Başı için "birilerinin başına içki döküp yaktığını söyledi. Nasıl yani? Yanına bıraktım ve ayrıldım ama aklım çocukta kaldı.
Şimdi soruyorum, bu tarz bir yaşamı neden seçtiler. Bu çocuklar neden sıcacık yataklarında, evlerinde değil. Neden bu çocuklar bu şekilde sömürülüyor ve daha bir çok soru aklımda kalarak "Allah'ım en iyisini sen bilirsin" halkın parasıyla sefa süren bu devlet, onca yere yatırım yapıp cep dolduran devlet, bu çocuklara, sokakta yaşayan insanlara neden sahip çıkmıyor. Bu adaletsizliği durdurmak gerekmez mi? Bu çocukların suçu ne? Bize ne öğretiyorlar o minik bedenli, büyük ruhlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder