Aptal mıyım?

Beynim yaşıtlarıma oranla daha mı geride?

Bu soruları sormamın belli başlı nedenleri var.

Ama bazen bir şeyler başarabiliyorm. Hem aptal bir insan bir şeyler başaramaz, değer veremez.

Belki de gerçek bir aptal gibi kendimi avutuyorum.

Belki de aptalım. Hayatımda yanlış kişiler bulundurarak, yanlış sözler söyleyerek, hatalarımı tekrarlayarak, geniş düşünemeyerek, her şeyi unutarak bir aptal olduğumu kanıtlıyorum.

Aptalım ben. Kocaman bir aptal.

Kendimi değersiz ve acınası halde hissediyorum.

Çokca çaresiz ve siktimin bir gerizekalısı gibi hissediyorum.

Bana bunların en koyan kısmı da bunları düşünmemede payı olan insanların çok sevdiğim değer verdiğim insanların olması.

Sevgilim falan değil, yok zaten, böyle bir aptalla kim çıkar.

Gerçekten çok sevdiğim birisi beni bunu düşünmeye resmen itti, mahkum etti.

Ağlarken kendimi o kadar yanlız hissediyorum ki.

Değersiz.

Aptal.

Kimsenin söylemesine gerek yok, ben kendime söylüyorum zaten.

Ne oldum şimdi? Kendisiyle barışık, özgüvenli tiplerden mi?

Bunu kim yapar biliyor musunuz? Benim gibi aptallar.

Belki de biraz farklıyım.

Farklı olmak sizi her zaman mutlu etmiyor.

Ben uyuyamıyorum bari siz iyi uyuyun.

Ben içimi döküp rahatladım, siz de rahatlamalısınız.

Ben bunu hep içimde saklayacağım ama yarın sabah uyandığımda gülümseyeceğim de.

Sabah mı? 12 den önce uyanmam lan.