Böyle sanki karşılarına çıkıp kendimi göstermeye çalıştığım zaman farkediliyormuşum gibi.
İhtiyaç anında camı kırılması gereken ilk yardım aletleri gibiyim resmen. Ergen tripleri belki ama tam olarak hissettiğim şey bu.
Aslında hiç bir zaman tam olanını anlayamazsınız, çünkü o nu okumak ve yaşamak bambaşka dünyalardır.
Ben dışa dönük bir insanım. Takılıp kalmam. Aşarım. Ama, gel gör ki bazı şeyleri kimseye anlatmam. Ben isteyene kadar kimse de öğrenemez.
Ben bunları gidip alakalı kişiye dökemeyeceğimden değil istemediğimden buraya yazmayı tercih ediyorum.
Abim anneme karnının aç olduğunu söyledi. Annem bilgisayar ile meşgul olduğundan bana yemeği ısıtmamı söyledi. Abim de ısrar etti. Ben de hazırlanıyordum, kuzenime gidecektim. Abime yemeği kendisinin hazırlayabileceğini, kazık kadar olduğunu söyledim. Bir şeyi de kendisinin yapmasını, acelem olduğunu sıraya dizdim hemen.
Anim de beni kolumdan ittirip ergen ergen, salak salak triplere girmememi gidip yemeği hazırlamamı söyledi.
Sorun benim yemeği hazırlamam değil. Beni takmıyordu. Bir şey istiyordu ve sonuna kadar direndi. Uygulamada o kazandı.
Beni aptal yerine koydu resmen. Açıkcası ağladım. Gizli gizli olması daha da acıklı.
Ardından, sinirim geçmemişken kuzenim gelip o konu hakkında bu örneğe dayanarak ve gülerek "çok geç demiştim" dedi. Bir tartışma da orada koptu. O na da bağırdığımı söyledi. Anca kendime gelebildim.
Bu olayı unutup -asla böyle anılarımı unutamıyorum, arkaya itebiliyorum sadece- gülümseyebilmemi sağlayan şey; daha kötülerini zaten yaşadım anasını satayım. Hala yıkılmadım, bunun da götüne koyarım.
Bazen iyiki yaşamışım o tüm kötü anıları diyorum bazen de başka bir geleceğe sahip olabilirdim düşüncesiyle küfür ediyorum.
Bazen kırıp döküyorum. Odam toplu kalıyor, içimde çok kırıp döküyorum.
Odamdaki tüm eşyaları yere atıp ağlıyorum düşüncelerimde.
Babama söylemek isteyip söyleyemediğim her şeyi bol küfürle söylüyorum.
Yapmak isteyip yapamadığım her şeyi yapıyorum.
Hayallerim bana ayak uyduruyorlar. Tıpkı kuzenim, abim ve annem gibi. Ve de bazı arkadaşlar gibi.
Ama çoğu insandan daha iyi hayallerim.
En azından isteklerime, ricalarıma saygı duyuyorlar.
Mutlu kalın, çünkü olmamanız için bir sebep yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder